Enkazdan kurtarılan kız kardeşler, birbirlerinden güç alarak sağlığına kavuşuyor

"Asrın felaketi" olarak nitelendirilen depremlerden etkilenen Adıyaman'da, yıkılan binadan 7 saat sonra ağabeyleri tarafından kurtarılan 13 yaşındaki Sümeyye ve 24 yaşındaki ablası Sebahat Turmaz'ın Gaziantep'te Medical Point Hastanesindeki tedavisi sürüyor.

Oksijen tedavisiyle kolları ampute edilmekten kurtarılan kız kardeşler, birbirinden güç alarak, hayata tutunuyor.

Estetik Plastik ve Rekonstrüktif Cerrahi alanında Op. Dr. Ufuk Küçük, AA muhabirine, kız kardeşlerin birer gün arayla hastanelerine geldiğini belirtti.

"İkisi de kolunu kaybetme tehlikesi şüphesiyle hastaneye getirildi." diyen Küçük, Sebahat Turmaz'ın aynı zamanda saç derisinde açık yaraların olduğunu, sağ kolunda ileri derecede şişme ve ödem bulunduğunu, dolaşım bozukluğu tespit edildiğini ifade etti.

İlk müdahalesinin ortopedi uzmanları tarafından yapıldığını anlatan Küçük, aynı seansta saç derisindeki dokuları da temizlediğini belirtti.

Küçük, "Bugün kolundaki açık yaraları kapatarak ameliyat işlemlerini tamamladık. Sırada kardeşi var. Kardeşini durumu biraz daha ağır olduğu için yoğun bakımda takip ediyoruz." dedi.Kız kardeşlerin birbirinden güç aldığını anlatan Küçük, bunun tedavi sürecine de olumlu katkı sunduğunu ifade etti.

Küçük, şunları söyledi:

"İlk Sümeyye gelmişti bize, onun kolunda daha ciddi problemler vardı. Geldiği günden itibaren hep kardeşini soruyordu. Yakınlarını göremediği için yoğun bakımda kalmak istemiyordu ama ablası geldikten sonra moral ve motivasyonu çok daha arttı. Olayı daha kolay kabullenmeye başladı. Hiperbarik oksijen tedavisine gidiyordu, destek olsun diye ablasıyla birlikte gittiler. Ablası orada da kendisine destek oldu."

“KARDEŞLERİNDEN AYRILAMAYAN AĞABEY, HASTANE YANINA KURDUĞU ÇADIRDA KALIYOR”

Kız kardeşlerini enkazdan kurtaran ve onlardan ayrılamadığı için hastanenin yanına kurdukları çadırda kalan ağabey Zeynal Turmaz, deprem gecesini hatırlamak dahi istemediğini söyledi.

Turmaz, "Annemlerin eviyle bizim evin arası 3 kilometre. Annemi aradım, cevap vermeyince kesin o bina yıkılmıştır, dedim. Üstümde atlet, ayağımda ayakkabı dahi yok, yağmur yağıyor, fırtına vardı adeta. Koşarak gittim, bina yerle bir olmuştu. Bağırdık, ses yoktu. Kızım arkadan dolanınca 'hala' diye bağırdı, halası ses verdi. Sonra kızım 'baba buradalar' deyince koşarak yanına gittim. Çabalayarak saat 11.00 gibi çıkarttık. Rabb'ime binlerce kez şükürler olsun, hocalarımızdan Allah razı olsun." diye konuştu.

Sümeyye Turmaz da enkaz altında 7 saatin çok kötü geçtiğini anlatarak, kurtulamayacağını düşündüğünü belirtti.

Ablasını görünce çok mutlu olduğunu belirten Turmaz, "Yanımda olmayınca mutsuz hissediyorum kendimi. Ablam her zaman yanımdaydı, bana hep kol kanat gerdi, beni hiç yalnız bırakmadı. Ablamı çok seviyorum." dedi.